Mijn heilige relatie met Tabak

Ok, ‘t wordt blijkbaar tijd dat ik erover spreek. Mijn behoorlijk vernieuwde relatie met Tabak. Of zoals ik Hem ben gaan noemen: Grootvader Tabak.

Tabak? Als in de verslavende giftige plant waar jaarlijks zoveel doden aan vallen??

Wel… ja, en nee. Moest die vraag opkomen, ik snap heel goed wat je bedoelt.

Mijn vader stierf toen ik 6 was, aan… longkanker. Tabak was de aangewezen oorzaak, en duidelijk slecht. Toen ik 15 was, begon ik desondanks te roken. Je weet wel, stoer, meedoen. Ik voelde me in het begin in het geheim fysiek megaslecht ervan. Toen ik mijn levensveranderende initiatie kreeg op mijn 18e verjaardag (voor wie mij nog niet zo goed kent: brommer-ongeval, bijnadoodervaring, nieuwe boeken, nieuwe mensen), begon ik te stoppen. Dat stoppen duurde een paar jaar.Tijdens het stoppen, begon het. De terugkeer van het zieke gevoel bij het roken. Gelukkig, want het hielp me stoppen.

Maar het voelde ook als een terugslag die de plant me gaf. In die periode was ik me immers bewust aan het worden dat planten spirits zijn. En ik begreep dat dit een krachtige plant was die stevige lessen kon geven. Telkens als ik probeerde te roken, werd mijn levenskracht compleet weggeslagen. De les was om teacher plants niet te ‘gebruiken’, en dat is ook hoe ik intussen zie dat ziektes voortkomend uit roken ontstaan.

In sjamanistische ceremonies, zweethutten en zo, kwam het werken met Tabak regelmatig terug. Maar ik wist, ik mag er niet mee werken, ik moest mijn tijd uitzitten of zoiets. No tobacco for you, boy! Intussen was ik al zelf ceremonies aan het leiden, maar absoluut ook zonder Tabak.

Tot een zekere medicijnvrouw Carola uit Chili bij ons ceremonies begon te geven en met Tabak werkte. Er veranderde iets. Er was terug enige nederige toenadering mogelijk. Zo gebeurde het dat ik Tabak begon te offeren in ceremonies, eerst voor mezelf alleen of samen met Hedwig, later ook bij het werken met groepen, in de zweethutceremonies bijvoorbeeld.

Dit groeide, en vooral de relatie met Grootvader Tabak groeide. Ik ontdekte de focus, centering en rust in mijn hoofd die Grootvader mij gaf als ik het poeder snoof, en later nog meer bij het spoelen van mijn derde oog met tabakswater door de neus. Intussen rook ik net als mijn vader sigaren. Niet in het dagelijks leven als verslavende, ziekmakende gewoonte, maar enkel in ceremonie, met gemeende focus en een serieus doel (gebeden voor mezelf en mijn gezin, healing voor anderen,…). En zonder te inhaleren, da’s blijkbaar niet nodig. Ik leerde om afwisselend zelf te bidden met rook en de sigaar aan Spirit aan te bieden om te luisteren naar het antwoord en zo dieper dan ooit in heilig gesprek te gaan.

Nieuwe dimensies gaan open, een nieuwe kracht en snelheid (vaak onmiddellijkheid) waarmee intenties/gebeden zich realiseren. In een ceremonie waarbij ik deelnemer was, kreeg ik van Grootvader een healing. In één moment werd de ijlheid in mijn hoofd en de verzwakking van mijn levenskracht waar ik al meer dan een half jaar mee kampte, gewoon weggevaagd.

Ik ging aan mijn altaar zitten, omdat ik voelde dat me gevraagd werd hier iets te delen met jullie, maar ik begreep nog niet wat dat dan moest zijn. Ik groette Groot Mysterie en Moeder Aarde zoals in het begin van elke ceremonie, stak een sigaar aan en ogenblikkelijk, in een heldere flits werd me duidelijk wat er vroeg om gedeeld te worden en hoe dat moest.

In de nachtelijke ceremonies die enkelen van jullie al een paar keer mochten meemaken deze zomer, werd me alleen nog maar duidelijker hoe het voor mij klopt wat de natives zeggen: dat Grootvader Tabak de heiligste plant is, ik zou ook zeggen de krachtigste teacher plant. Andere planten kunnen aan het werk zijn, maar mijn ervaring is dat deze Grootvader het meest essentiële werk doet. Hij zuivert de geest en helpt bidden, een levend kanaal te zijn voor Spirit op Aarde.

Als sjamanistisch hulpverlener is Tabak dus een waardevolle bondgenoot.

En ik begin de indruk te krijgen dat er nu gevraagd wordt om een pijp te maken… Ja, raak nog maar wat gevoelige thema’s aan. Maar ‘t wordt geen chanupa (de heilige pijp van de Lakota-indianen); ik ben ook absoluut geen drager van de tradities van de Lakota. Maar ik moet blijkbaar wel uit de kast komen met het feit dat ik Tabak draag.

Hoe dan ook: Dank u Grootvader Tabak om op deze wijze in mijn leven te komen, voor de kracht, genezing en geleiding die jij brengt, én voor de rechtlijnige maar o zo liefdevolle vaderlijke lessen!